Şener Şen’i sahnede izlemek onun seksen dört yaşına, benim otuz sekiz yaşıma nasip oldu. Sahneye ilk çıkışı, alkışlarla yıkılan salon, hayatımın her dönemine iz bırakmış bir sanatçıya bu kadar yakın olmak beni çok duygulandırdı. Bir ömrü sadece sanata adamak, böyle yetenekli olmak ve yeteneğinin tüm ülke tarafından fark edilmiş olması, Berlin’de daha oyun başlamadan sadece sahneden göründün diye dakikalarca ayakta alkış getirmesi nasıl bir histir kim bilir. Sayılı insanın deneyimleyebileceği bir tecrübe.
Zengin Mutfağı, patronunu tanrı bellemiş, siyasetle ilişkisi olmayan, olanları da anarşist diye kodlayan bir aşçının sınıf bilinci kazanmasını anlatan toplumsal gerçekçi bir oyun. Vasıf Öngören tarafından yazılmış ve ilk kez 1978 yılında sahnelenmiş. Asiye Nasıl Kurtulur’un da yazarı kendisi. Berlin’de Tiyatro bölümünde okuduğu yıllarda yolu Brecht’in tiyatrosundan da geçmiş. 1971 yılında kurduğu tiyatro grubu gizli örgüt sayıldığı için iki sene cezaevine girmiş. Zengin Mutfağı yazdığı son tiyatro oyunuymuş. Neredeyse kırk senedir oynanan, geleneksel tiyatro yapısına sahip olan bu oyunla ilgili diyeceğim pek bir şey yok. Biraz daha günümüze uyarlansaymış daha iyi olurmuş diye düşünmeden edemedim.
Gelelim Şener Şen’e… Seksen dört yaşındaki bir oyuncunun merdivenleri koşarak çıkmasını, sahnede bu denli canlı ve dinamik bir performans sergilemesini hiç beklemiyordum. Oyun neredeyse tamamen onun omuzlarındaydı, ama nefesi bile kesilmedi. Bu performansın ardında, hayattaki tutkusunu bulmuş ve ona layıkıyla hizmet eden bir insanın emeği yatıyor olmalı. Özel hayatı hakkında çok şey bilmiyoruz ama belli ki her şeyinde bir denge, bir ölçülülük var: sakin bir yaşam, kötü alışkanlıklardan uzak durmak, sağlıklı beslenmek… Belki bunlar benim aşırı yorumlarım. Yine de Murakami gibi, daha çok üretebilmek için sağlıklı bir yaşamı tercih etmiş biri gibi geliyor bana.
Ve gelelim masalın sonunda gökten benim başıma düşen elmaya… Ben de seksen dört yaşıma geldiğimde hâlâ okuma ve yazma heyecanıyla merdivenleri koşarak çıkmak istiyorum.
Leave a Reply