19.01.2025, 06:18, Berlin
Ailemizin Obi-Wan Kenobi’si Ewan McGregor, arkadaşı Charley Boorman ile birlikte motosikletle dünyayı geziyor ve yol günlüklerini belgesel tadında yayınlıyor. 2004 yılında Londra’dan New York’a 31.000 km yapıyorlar. Rotalarında Moğolistan da var. Yolculuk çok çetin geçiyor. Türlü aksilik yakalarını bırakmıyor. Moğolistan kırsalında daha çok çile çekmektense kendilerini kısa sürede Rusya’ya ulaştıracak yeni bir rota buluyorlar. Öyle bunalmışlar ki yol hemen bitsin istiyorlar. Yapımcı ekiple konuşup bu rotayı sunuyorlar. Ekip kararlarına müdahale etmiyor ama “Bu yola neden çıktınız? Yolda olmanın sevdiğiniz yanlarını hatırlayın,” diyor. Bir süre düşündükten sonra neden yola çıktıklarını hatırlayıp ilk plana devam etmeye karar veriyorlar.
Yol onları Moğolistan’ın ufak bir şehrindeki bir yetimhaneye çıkarıyor. Eğer kestirme yolu seçmiş olsalar buradan geçmeyeceklerdi. Moğolistan fakir bir ülke. O kimsesiz çocukların hâli onları çok etkiliyor. Hele aralarında dört yaşındaki bir tanesi var ki günlerce Ewan McGregor’un aklından çıkmıyor. Rotayı bitirince iki sene sürecek bir evlat edinme prosedürüne girişiyor ve mutlu son, Jamjan aileye katılıyor.
“Her seçim bir vazgeçiştir,” diye klişe bir söz var ya aslında her seçim bir kazanım da olabilir. O an içindeyken anlayamasan da. İçimizdeki sesi daha çok dinleyebilsek belki evrenin güzel sürprizleri var bizim için. Dışarının gürültüsü patırtısında zaten çok da duyamazken bir de sesini kısıyoruz onun. Onu dinlemeyi başarabilirsek karşımıza çıkan sürprizler bir varış noktasından çok daha fazlasını sunabilir. Belki de önemli olan yolculuğa neden çıktığımızı unutmamak ve yolun bizi nerelere götürebileceğine açık olmaktır. Gerçek keşif sanırım sadece haritaların çizdiği rotalarda değil, yolda karşımıza çıkanlarla kurduğumuz bağlarda da saklı.
Leave a Reply